ΠΑΝΤΟΥΜ

Ζωή ταξιδεύεις στον άπειρο χρόνο

καράβια που μόνα στη Γη κολυμπάνε

το μέλλον χορεύει σε εύθυμο τόνο

φωνές που ΄χουν φύγει ξανά τραγουδάνε.

Καράβια που μόνα στη Γη κολυμπάνε

αστέρια που σβήνουν για να ‘ρθουνε άλλα

φωνές που ΄χουν φύγει ξανά τραγουδάνε

τους στίχους που λένε τραγούδια μεγάλα.

Αστέρια που σβήνουν για να ΄ρθουνε άλλα

αν ζεις μέσ’ στη μνήμη για πάντα θα ζήσεις,

τους στίχους που λένε τραγούδια μεγάλα

πώς ήρθες πώς φεύγεις , να μη λησμονήσεις.

Αν ζεις μέσ’ στη μνήμη για πάντα θα ζήσεις

μακάριος όποιος το γέλιο φοράει

πώς ήρθες πώς φεύγεις, να μη λησμονήσεις 

γυμνή η ψυχούλα και μόνη θα πάει.

Μακάριος όποιος το γέλιο φοράει

εδώ είναι όλα στη σκέψη σου μόνο

γυμνή η ψυχούλα και μόνη θα πάει

ζωή ταξιδεύεις στον άπειρο χρόνο.




                           2003

   Παντούμ: Στιχουργική μορφή από τη Μαλαισία.

Τετράστιχα με σταυρωτή ομοιοκαταληξίαֺ, ο δεύτερος

και ο τέταρτος στίχος κάθε στροφής, γίνεται πρώτος και τρίτος,

αντίστοιχα, της επομένης. Ο τελευταίος στίχος του ποιήματος

είναι ίδιος με τον αρχικό του στίχο. 

Φωτογραφία ( Καλαμάτα ): Σοφία Κοντογεώργου