ΕΙΜΑΣΤΕ ΛΙΓΟΙ  

                 

                          Στο Χάρη και Πάνο Κατσιμίχα  

Είμαστε λίγοι

κι ίσως να μην ανταμώσουμε ποτέ

λίγοι και σκορπισμένοι

αντιστεκόμαστε ο καθένας μόνος του

στην παράνοια του καιρού,

κρυμμένοι στα προσωπικά μας καταφύγια

ξένοι σε μια κοινωνία

που κυριαρχεί το χάος

και η ασημαντότητα.

Έχουμε χάσει τα αυτονόητα

 και η ποιότητα της ζωής μας

σκοντάφτει στις λακκούβες των δρόμων

χάνεται στη ματαιοδοξία μας.

Σαν φωτοβολίδες πριν απ’ το ναυάγιο

αστράφτουν στο σκοτάδι

οι φωνές μας,

λέξεις-ριπές

της σιωπηρής μας επανάστασης

εκτοξεύουν τα ποιήματά μας,

ύστατες προειδοποιήσεις

τα τραγούδια μας.

Είμαστε λίγοι

κι ίσως να μην ανταμώσουμε ποτέ

μα κάποτε-κάποτε

ακούμε ο ένας τη φωνή του άλλου,

ακούμε μια άλλη φωνή

να λέει αυτά που θέλαμε να πούμε·

σμίγουν οι όμοιες σκέψεις μας

και νιώθουμε ότι δεν είμαστε μόνοι.

Νοέμβρης 2008