ΣΗΜΑ ( από τη Γη προς το Σύμπαν )

Ω σεις που το μυαλό γερό κρατάτε,

το μάθημα προσέχτε το κρυμμένο

στων στίχων των παράξενων τον πέπλο.*

Φώτα που δε φοβούνται το σκοτάδι

Μάτια μέσα στο δάκρυ κολυμπήσαν

Πόνους αρχαία βότανα δαμάζουν.

Ζώα ‘γίναν πουλιά και φτερουγίσαν.

Γνώση μετρά απ’ τον Ήλιο ως τον Άδη

(Δώρο με ένα θαύμα να γεννάει)

Κρίση φτιάχνει πολέμους και ειρήνη

Σκέψη πλάθει θεούς και τους χαλάει.

Δόξα παντοτινή που καταστρέφει

Φτώχεια να σε πεινά, να σε αγιάζει

Λίγα τα πιο πολλά, τα πιο μεγάλα

Φόβος από αλλού να σε τρομάζει.

Μάγια θολά να σε μεταμορφώνουν

Σώμα με ομορφιά που θα σαπίσει

Χρόνος όσο κρατά μία ανάσα

Τέλος που τη μορφή του δε θα δείξει.

^* Δάντης Αλιγκιέρης 

ΘΕΙΑ ΚΩΜΩΔΙΑ

Κόλαση – τραγούδι Θ

Στίχοι 61, 62, 63

μετάφραση Νίκου Καζαντζάκη

εκδόσεις: Ελένης Καζαντζάκη-Αθήνα 1965

                                                                 2003