Θαλασσοκόρη

Θαλασσοκόρη με το υγρό χαμόγελο 

να ‘χα της μοίρας σου την πένα, το μελάνι

θα σου ‘φτιαχνα ένα δελφίνι λαμπερό

γύρους πολλούς σ’όλο τον κόσμο να σε κάνει.

Μικρό αστέρι μπλέκεις μέσ' στα βλέφαρα

να ‘χα της ποίησης το θεϊκό μολύβι

θα σου ‘γραφα να τραγουδούσαν τα πουλιά

λέξη που όλη την αγάπη μου να κρύβει.

Ηλιαχτίδα φωτεινή κι απόμακρη 

να ‘χα φτερά απ’ του Ικάρου πιο μεγάλα

θα σου ‘φερνα του Ποσειδώνα το φιλί

άγνωστων τόπων γνωμικά, αχνά σινιάλα.

Ζεστή ανάσα σε ψυχή εφήμερη

να ‘χα τη δύναμη που κρύβουν οι πλανήτες

θα σου δειχνα στου ουρανού τη διαδρομή

όσες αλήθειες δε μας είπαν οι προφήτες.


                  1998

Μελοποίηση: Τηλέμαχος Βούλγαρης  
ΘΑΛΑΣΣΟΚΟΡΗ  

Το ποίημα συμπεριλαμβάνεται στην ανθολογία:

Ποίηση. Ένας δρόμος προς το όνειρο. Θεσσαλονίκη – Αθήνα 2020 ( αυτοέκδοση )