ΧΩΡΙΣΜΟΣ

Σφιγμένα δόντια, λυγισμένα γόνατα

κενή αγκαλιά

στο παγωμένο της ζωής μου κουφάρι.

Ακινητοποιούν το χρόνο οι ενοχές

για εκείνα που δεν μπόρεσα,                                                                                             

για τις ανείπωτες λέξεις

που πέθαναν αγέννητες.

Λάθη που έχασαν την ευκαιρία

της εξιλέωσης

κι έγιναν φαντάσματα.                                                                                                      

Ποια ανάσα χαϊδεύει το κορμί σου;

Ποια μάτια χαίρονται το γέλιο σου;

Οι πληγές δεν επουλώνονται

πορεύεσαι μαζί τους

βήμα το βήμα                                                                                                                     

σε συνθλίβουν και σε δυναμώνουν.

Δεν μπορείς να κρυφτείς

από τους φόβους σου

θα σε κυνηγούν πάντοτε

αν δεν τους αντιμετωπίσεις.                                                                                            

 Πόσο ακόμη θα είμαι ζωντανός 

μακριά σου;

Με ρωτάς

να σου βρω απαντήσεις

στα αναπάντητα.                                                                                                              

Η ευτυχία δεν είναι ατέλευτη

είναι στιγμιαίες ριπές στο σκοτάδι,

ένα ερωτηματικό η ζωή.

Μια ουτοπία η αγάπη

μια πραγματικότητα ο χωρισμός.                                                    

Η εικόνα σου ξεθωριάζει

στα ουρλιαχτά μνήμης που ξυπνούν

τον εφιάλτη της μοναξιάς μου.

Η αφή μου λησμόνησε

το δέρμα σου                                                                                     

η φωνή σου χάθηκε

στο λαβύρινθο του χρόνου. 

                        2014